Κείμενο των πολιτικών κρατουμένων Πόλας Ρούπα και Νίκου Μαζιώτη

Είμαστε 2 φυλακισμένοι-πολιτικοί κρατούμενοι, μέλη της ένοπλης αναρχικής οργάνωσης Επαναστατικός Αγώνας που έδρασε στο διάστημα 2003-2017 και ανέλαβε την ευθύνη για 18 ενέργειες-επιθέσεις εναντίον στόχων του πολιτικού και οικονομικού καθεστώτος, του κράτους και του κεφαλαίου. Ο Επαναστατικός αγώνας έχει αναλάβει την ευθύνη για βομβιστικές και ένοπλες επιθέσεις ενάντια στα υπουργεία Οικονομικών και Εργασίας, το Χρηματιστήριο Αθηνών, στην Τράπεζα της Ελλάδας και το γραφείο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, τράπεζες, αστυνομικά τμήματα, σε αστυνομικούς των ΜΑΤ (Μονάδες Αντιμετώπισης Ταραχών-ειδικές δυνάμεις καταστολής εξεγέρσεων και διαδηλώσεων). Έχει αναλάβει επίσης την ευθύνη για απόπειρα εναντίον υπουργού δημοσίας τάξης και την επίθεση με αντιαρματική ρουκέτα εναντίον της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα ενώ το 2016 η συντρόφισσα Πόλα Ρούπα επιχείρησε αεροπειρατεία ελικοπτέρου με σκοπό την απόδραση από τις φυλακές του συντρόφου Μαζιώτη (καθώς και άλλων κρατουμένων) για τη συνέχιση της δράσης του Επαναστατικού Αγώνα.

Στη διάρκεια της δράσης μας έχουμε χάσει ένα σύντροφο, τον Λάμπρο Φούντα ο οποίος σκοτώθηκε στις 10 Μαρτίου 2010 σε συμπλοκή με την αστυνομία κατά τη διάρκεια προπαρασκευαστικής ενέργειας της οργάνωσης. Εκείνη την περίοδο ο Επαναστατικός Αγώνας είχε ξεκινήσει δράση ενάντια στην παγκόσμια οικονομική κρίση και την επιβολή των δανειακών συμβάσεων στην Ελλάδα.

Έχουμε αναλάβει από τις πρώτες μας συλλήψεις το 2010 την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή μας στον Επαναστατικό Αγώνα και έχουμε υπερασπιστεί δημόσια και σε όλες τις δίκες εναντίον της οργάνωσής μας τη δράση μας και όλες τις ενέργειες της οργάνωσης. Έχουμε υπερασπιστεί την πολιτική της ένοπλης επαναστατικής δράσης εναντίον του κράτους και του κεφαλαίου. Έχουμε υπερασπιστεί τον στόχο της Κοινωνικής Επανάστασης για την ανατροπή του οικονομικού-πολιτικού συστήματος εξουσίας και την αντικατάστασή του από μια ακρατική-αταξική κοινωνική οργάνωση που θα βασίζεται σε μια συνομοσπονδία κοινοτήτων (κομμούνων).

Στη διάρκεια της δράσης μας έχουμε επικηρυχθεί 2 φορές. Η πρώτη φορά ήταν το 2007 όταν το State Department των ΗΠΑ επικήρυξε τα μέλη του Επαναστατικού Αγώνα με 1.000.000 δολάρια και το ελληνικό κράτος με 800.000 ευρώ αμέσως μετά την επίθεση της οργάνωσης με αντιαρματική ρουκέτα στην πρεσβεία των ΗΠΑ στην Αθήνα. Η δεύτερη φορά ήταν το 2014, όταν το ελληνικό κράτος επικήρυξε εμάς τους δύο προσωπικά με 1.000.000 ευρώ τον καθένα μας. Η επικήρυξη έγινε ενώ εμείς βρισκόμασταν στην «παρανομία» στην οποία περάσαμε μετά την αποφυλάκισή μας το 2011 η οποία έγινε αφού είχε εκπνεύσει η 18μηνη προφυλάκισή μας χωρίς να έχουμε ακόμα δικαστεί (με βάση το ελληνικό Σύνταγμα δεν γίνεται να κρατηθεί προφυλακισμένος/η κανένας/καμία πάνω από 18 μήνες). Η επικήρυξη έγινε μετά τη βομβιστική επίθεση που πραγματοποίησε το 2014 ο Επαναστατικός Αγώνας με παγιδευμένο αυτοκίνητο με 75 κιλά εκρηκτικά στο κτίριο της Διεύθυνσης Εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδας στην Αθήνα όπου στεγαζόταν και το γραφείο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου. Η ενέργεια αυτή ήταν απάντηση στις δανειακές συμβάσεις που είχε πραγματοποιήσει το ελληνικό κράτος από το 2010 κατόπιν πίεσης των υπερεθνικών θεσμών: Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (τρόικα). Η επίθεση αυτή είχε αναληφθεί με το όνομα Επαναστατικός Αγώνας-Κομάντο Λάμπρος Φούντας, ενέργεια για την οποία όταν συλληφθήκαμε καταδικαστήκαμε πρωτόδικα σε ισόβια, ποινή η οποία αναιρέθηκε στο εφετείο.

Μετά από 8 μακροχρόνιες δίκες (4 δίκες σε πρώτο βαθμό και 4 εφετεία) και για τις 18 ενέργειες του Επαναστατικού Αγώνα, έχουμε καταδικαστεί σε πολλές δεκάδες χρόνια τα οποία συγχωνεύονται και εκτίονται τα 20 χρόνια.

Πέρα όμως από την καταδίκη μας, αντιμετωπίσαμε και μια άλλη πιο απεχθή διάσταση της κρατικής καταστολής όταν στο στόχαστρο του πολέμου εναντίον μας, το ελληνικό κράτος έβαλε το ίδιο μας το παιδί. Όταν συλληφθήκαμε για πρώτη φορά το 2010 η συντρόφισσα Ρούπα ήταν 6 μηνών έγκυος και ο γιος μας γεννήθηκε μετά από λίγους μήνες στη φυλακή. Το 2012 περάσαμε στην «παρανομία» πριν τελειώσει η 1η δίκη εναντίον του Επαναστατικού Αγώνα (2011-’13) όπου καταδικαστήκαμε ερήμην σε 50 χρόνια.

Ο γιος μας όλα αυτά τα χρόνια παρέμεινε μαζί μας μέχρι τη σύλληψη της συντρόφισσας τον Ιανουάριο του 2017 (είχε ήδη προηγηθεί η σύλληψη του συντρόφου Νίκου Μαζιώτη τον Ιούλιο του 2014). Όταν συνελήφθη η συντρόφισσα, η αστυνομία αντί να παραδώσει τον γιο μας στους συγγενείς μας, με εισαγγελική εντολή τον μετέφερε σε κλειστή ψυχιατρική πτέρυγα με αστυνομική φρούρηση και χωρίς να επιτρέπουν επισκεπτήριο τις πρώτες ημέρες. Στόχος του ελληνικού κράτους ήταν να μας ασκήσει τη μέγιστη δυνατή πίεση και να σπάσει τη γονεϊκή σχέση που έχουμε με τον γιο μας γι’ αυτό και μας αφαίρεσε την γονική μέριμνα από τη πρώτη στιγμή που συνελήφθη η συντρόφισσα Πόλα Ρούπα επικαλούμενο τη δράση και τις καταδικαστικές αποφάσεις που είχαμε. Αυτό το πρωτοφανές γεγονός προκάλεσε κοινωνικά πολύ αρνητική εντύπωση και μετά από ολιγοήμερη απεργία πείνας και δίψας που κάναμε και τις κινητοποιήσεις συντροφισσών/συντρόφων, τελικά, το ελληνικό κράτος παρέδωσε το γιο μας στους συγγενείς μας. Στη συνέχεια όμως με απόφαση δικαστηρίου μας αφαίρεσε την επιμέλεια.

Ήδη βρισκόμαστε, ο ένας 10 και πλέον χρόνια στη φυλακή και η συντρόφισσα σχεδόν 8 χρόνια με δικαίωμα αίτησης αναστολής στα 3/5 της ποινής, δηλαδή στα 12 χρόνια όπου μπορούν να συμπεριλαμβάνονται επιπλέον υπολογισμός χρόνου εργασίας μέσα στη φυλακή.

Ήδη ο σύντροφος Μαζιώτης έχει συμπληρώσει αυτό το όριο μαζί με εργασία εδώ και πάνω από 1 χρόνο. Το συμβούλιο αναστολών όμως έχει απορρίψει τουλάχιστον 2 φορές τη χορήγηση αναστολής και αποφυλάκισης, ενώ αγνοεί το τρίτο αίτημά του. Επιπλέον εκτός από τη καταδίκη των 20 ετών, έχουμε καταδικαστεί και σε υπέρογκες χρηματικές ποινές. Το τελευταίο διάστημα έρχονται στο προσκήνιο αυτοί οι «λογαριασμοί» του κράτους, συμπεριλαμβανομένων των εξόδων των δικαστηρίων (8 δικαστήρια συνολικά) καθώς και χρηματικές ποινές και δικαστικά έξοδα από στρατοδικεία του συντρόφου Νίκου Μαζιώτη λόγω της ολικής άρνησης στράτευσης που είχε κάνει όταν στα 18 του χρόνια είχε κληθεί να υπηρετήσει στο στρατό. Συνολικά το ύψος αυτών των χρεών φθάνει τις 70.000 ευρώ. 

Συντρόφισσες/σύντροφοι, έχουμε αφιερώσει τη ζωή μας στον αγώνα εναντίον του κράτους και του κεφαλαίου, στον αγώνα για την Επανάσταση και έχουμε πληρώσει και εξακολουθούμε να πληρώνουμε ένα σκληρό τίμημα –όπως άλλωστε το αναμέναμε– όταν κάναμε τις επιλογές μας.

Οι δυσκολίες από τις μακροχρόνιες φυλακίσεις όπως στην περίπτωσή μας, δεν αφορούν μόνο σε αυτούς που τις βιώνουν, αλλά και στο οικογενειακό περιβάλλον τους, ιδίως αν πρόκειται για ανήλικα παιδιά και ηλικιωμένους. Αυτές οι δυσκολίες για μας ήταν και είναι οι σημαντικότερες. Ιδίως αυτή την περίοδο που συγγενικό μας πρόσωπο αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υγείας. Πιο συγκεκριμένα η μητέρα της συντρόφισσας Ρούπα και γιαγιά του γιου μας που έχει την επιμέλεια του παιδιού μας, είναι υπερήλικη με πολύ σοβαρά προβλήματα υγείας. Χάρις σε αυτήν και την αδελφή της συντρόφισσας Ρούπα που και αυτή έχει την επιμέλεια, ο γιος μας δεν κατέληξε σε ίδρυμα και μεγαλώνει σε σταθερό και ασφαλές περιβάλλον.

Η οικονομική βοήθεια που θα συμβάλει στην αντιμετώπιση των σοβαρών προβλημάτων υγείας και της στήριξης του συγγενικού περιβάλλοντός μας είναι ό, τι πιο σημαντικό για μας αυτή την περίοδο.

Πόλα Ρούπα, Γ΄ πτέρυγα γυναικείων φυλακών Θήβας

Νίκος Μαζιώτης, Δ΄ πτέρυγα φυλακές Δομοκού

Οι πολιτικοί κρατούμενοι του Επαναστατικού Αγώνα

Ενδεικτικές φωτογραφίες από τις δράσεις του Επαναστατικού Αγώνα από το 2003-2017: Βομβιστικές επιθέσεις εναντίον δικαστηρίων, αστυνομικών τμημάτων, υπουργείων, ένοπλες επιθέσεις κατά αξιωματικών των ΜΑΤ, τραπεζών κλπ.

• 12 Ιανουαρίου 2007: Επίθεση με αντιαρματική ρουκέτα εναντίον της πρεσβείας των ΗΠΑ στην Αθήνα.

• Βομβιστική επίθεση (με παγιδευμένο με εκρηκτικά όχημα) στο Χρηματιστήριο Αθηνών στις 2/9/2009.

• Στις 10 Απριλίου 2014 ο Επαναστατικός Αγώνας πραγματοποίησε βομβιστική επίθεση με παγιδευμένο αυτοκίνητο με 75 κιλά εκρηκτικά στο κτίριο της Διεύθυνσης Εποπτείας της Τράπεζας της Ελλάδας στην Αθήνα -υποκατάστημα της ΕΚΤ- όπου στεγαζόταν και το γραφείο του ΔΝΤ στην Ελλάδα (οδός Αμερικής 4, Σύνταγμα).

• 21/2/2016- Η συν. Πόλα Ρούπα επιχείρησε αεροπειρατεία ελικοπτέρου με σκοπό την απόδραση του συντρόφου Μαζιώτη από τις φυλακές (και άλλων κρατουμένων).

We are two imprisoned political prisoners, members of the armed anarchist organization Revolutionary Struggle, which operated between 2003 and 2017. During that time, we took responsibility for 18 actions and attacks against various targets related to the political and economic regime, the state, and capital. The Revolutionary Struggle claimed responsibility for bombings and armed attacks targeting the Ministries of Finance and Labour, the Athens Stock Exchange, the Bank of Greece, the International Monetary Fund office, banks, police stations, as well as the suppression of riots and demonstrations by the riot police (MAT). Additionally, the organization took credit for an attempted attack on the Minister of Public Order and an attack on the US Embassy in Athens using an anti-tank rocket. In 2016, our comrade Pola Roupa attempted a helicopter hijacking to facilitate the escape of comrade Maziotis and other prisoners, with the aim of continuing the actions of the Revolutionary Struggle.

During our action, we tragically lost a comrade named Lambros Foudas. He was killed on March 10, 2010, during a clash with the police while engaging in the organization's preparatory action. This incident occurred during a time when the Revolutionary Struggle had initiated actions against the global financial crisis and the enforcement of loan agreements in Greece.

Since our initial arrests in 2010, we have consistently taken political responsibility for our involvement in the Revolutionary Struggle. Throughout the numerous trials we have faced, we have publicly defended our actions as well as those of our organization. We have staunchly supported the policy of armed revolutionary action against both the state and capital. Additionally, we have advocated for the Social Revolution, aiming to overthrow the current economic-political system of power and establish an egalitarian society free from class distinctions. Our vision entails a confederation of communities (communes) as the foundation for this transformative and classless social organization.

During the course of our actions, we have received awards on two occasions. The first award came in 2007 when the US State Department offered a reward of 1,000,000 dollars for information leading to the capture of Revolutionary Struggle members. Additionally, the Greek state provided a reward of 800,000 euros immediately after the organization's attack on the US embassy in Athens using an anti-tank rocket. The second award was bestowed upon both of us personally in 2014 by the Greek state where the two of us were awarded personally with 1,000,000 euros each. It's important to note that this proclamation occurred while we were in a state of "illegality," which we experienced after our release in 2011. This release came after our 18-month pre-trial detention had expired, as the Greek Constitution prohibits keeping individuals in pre-trial detention for more than 18 months without trial.

The proclamation was issued in response to the bombing that took place in 2014, orchestrated by the Revolutionary Struggle. The attack involved a car bomb containing 75 kilograms of explosives, targeting the building of the Supervisory Directorate of the Bank of Greece in Athens, which also housed the IMF office. The motive behind this action was to express opposition to the loan agreements that the Greek state had entered into since 2010, following pressure from supranational institutions such as the European Central Bank, European Commission, and International Monetary Fund (commonly referred to as the troika). Following our arrest, we initially received a life imprisonment sentence for our involvement in this operation. However, the appeals court subsequently overturned this sentence.

After enduring a grueling legal process consisting of eight lengthy trials (including four trials of the first degree and four appeals court hearings), we have been handed down multiple sentences totaling many tens of years. These sentences have been consolidated and extended to a cumulative term of 20 years.

In addition to our convictions, we also faced an appalling form of state repression when the Greek government targeted our own child in their war against us. When we were first arrested in 2010, the comrade Pola Roupa was six months pregnant, and our son was born a few months later while we were in prison. In 2012, we went into hiding before the conclusion of the first trial against the Revolutionary Struggle (2011-2013), where we were sentenced in absentia to 50 years.Our son remained with us throughout these years until my partner was arrested in January 2017 (the comrade Nikos Maziotis had already been arrested in July 2014). Instead of handing over our son to our relatives, the police, acting on the prosecutor's orders, transferred him to a closed psychiatric ward under police guard. Initially, they did not allow any visitors for several days. The purpose of the Greek state's actions was to exert maximum pressure on us and disrupt the parental relationship we had with our son. They stripped us of our parental rights from the moment my partner Pola Roupa was arrested, citing our actions and convictions.This unprecedented incident caused significant outrage in society. After several days of hunger and thirst strikes on our part and the mobilization of our comrades and partners, the Greek state eventually returned our son to our relatives. However, through a court decision, custody was subsequently taken away from us.

We have already spent more than 10 years in prison, with one of us nearing 8 years. According to the right to apply for parole after serving 3/5 of the sentence, we should be eligible for release after 12 years, taking into account additional calculation of work time completed in prison. Comrade Maziotis has already surpassed this limit, along with one year of work done, yet the suspension board has rejected the granting of suspension and parole on at least two occasions, and has disregarded his third request.In addition to our 20-year sentences, we have also been burdened with exorbitant fines. Recently, the state's "bills" have become a pressing issue, encompassing court costs from eight separate trials, as well as fines and court costs from military courts regarding comrade Nikos Maziotis. These military court expenses stem from his total refusal to perform military service when he was called up at the age of 18. The cumulative amount of these debts has reached 70,000 euros.

Comrades, we have devoted our lives to the battle against the state and capital, fighting for the cause of revolution. We have willingly and knowingly paid, and continue to pay, a significant price for the path we have chosen. This is a burden we anticipated from the very beginning, and we accept it without hesitation.

The challenges stemming from long-term imprisonment, as in our case, extend beyond our own personal experiences. They profoundly affect our family environment, particularly when there are young children and elderly individuals involved. These difficulties have been and continue to be of utmost importance to us. This is especially true in the current circumstances, as one of our relatives is grappling with severe health issues. Specifically, it is our partner Rupa's mother and our son's grandmother who has assumed custody of our child. Despite her advanced age and fragile health condition, she, along with Rupa's sister, who also shares custody, have ensured that our son did not end up in an institution. Thanks to their dedicated care, he is growing up in a stable and secure environment.

At this critical juncture, what is of utmost importance to us is the provision of financial assistance* that can contribute to the treatment of our relative's serious health issues and provide support to our family. This support is what we prioritize and consider crucial during these challenging times.

* We consider it necessary to raise 3.000 euros to overcome the immediate financial difficulties of our family

Pola Roupa, 3rd wing of Thebes women's prison

Nikos Maziotis, 4th wing of Domoko prison

The political prisoners of Revolutionary Struggle

Some photos of the actions of the Revolutionary Struggle from 2003-2017: Bombing attacks against courts, police stations, ministries, armed attacks against officers of riot police, banks, etc.

• Attack against the USA embassy in Athens with antitank rocket on 12 January 2007.

• Bomb attack against the Athens Stock Exchange on 2/9/2009.

• 10 April 2014, The Revolunionary Struggle bombing of the Bank of Greece Supervision Directorate -a branch of the ECB- and the IMF's office in Greece (4 America Street, Syntagma).

• Pola Roupa attempted alone to hijack a helicopter in 21 February of 2016 for the liberation of Nikos Maziotis and other prisoners from Koridallos prison.

Nous sommes 2 prisonniers politiques, membres de la Lutte Revolutionnaire (LR), une organisation anarchiste armee qui a opere entre 2003 et 2017. Elle a revendique la responsabilite de 18 actions/attaques contre des cibles liees au regime politique et economique, c’est a dire a l'Etat et au Capital. La LR a revendique la responsabilite d'attentats a la bombe et d'attaques armees contre les ministeres des Finances et du Travail, la Bourse d'Athenes, la Banque de Grece et le bureau du Fonds Monetaire International ainsi que des banques, des commissariats de police et des policiers MAT [1]. La LR a egalement revendique un attentat contre le ministre de l'ordre public, et l'attentat a la roquette antichar contre l'ambassade des Etats-Unis a Athenes. De plus, la camarade P. Roupa a tente de detourner un helicoptere en 2016 pour aider a l'evasion de la prison du camarade N. Maziotis (ainsi que d'autres prisonniers) afin de poursuivre l'action de la LR.

Nous avons egalement perdu un camarade, Lambros Fountas, tue le 10 mars 2010 lors d'un affrontement avec la police, pendant une action de l'organisation. A cette epoque, la LR avait lance des actions durant la crise financiere mondiale et contre l’imposition des Accords de Pret en Grece.

Depuis les premieres arrestations en 2010, nous avons revendique la responsabilite politique de notre participation a la LR et avons defendu, publiquement et dans tous les proces qui ont suivis, notre action et toutes les actions de l'organisation. Nous avons defendu la politique d'action revolutionnaire armee contre l'Etat et le Capital. Nous avons defendu l'objectif de la Revolution Sociale de renverser le systeme de pouvoir economique et politique afin de le remplacer par une organisation sociale sans classes ni Etat, basee sur une confederation de communes.

Au cours de notre action et a deux reprises, une recompense etait placee sur nos tetes. La premiere fois, en 2007, immediatement apres l'attaque contre l'ambassade de Etats-Unis a la roquette antichar, le State Departement [2] a mis en place une recompense de 1.000.000 dollars et l'Etat grec une autre de 800.000 euros, pour les membres de la LR. La deuxieme fois, en 2014, lorsque l'Etat Grec a mis en place une recompense de 1.000.000 d'euros pour chacun de nous deux. Ces recompenses ont ete mises en place des que nous etions passes dans la clandestinite apres etre sortis de la prison en 2011. Cette « liberation » s'etait produite sur la base de la Constitution grecque prevoyant que personne ne peut etre detenue en detention provisoire plus de 18 mois sans etre encore jugee.

Cette deuxieme recompense, mise en place par l'Etat Grec en 2014, est arrivee apres l'attentat a la bombe perpetre en 2014 par la LR, avec une voiture piegee contenant 75 kilos d'explosifs, contre le batiment de la Direction de Surveillance de la Banque de Grece a Athenes ou se trouvait egalement le bureau du FMI. Cette action etait une reponse aux Accords de Pret que l'Etat grec avait conclus depuis 2010 suite aux pressions des institutions supranationales : Banque Centrale Europeenne, Commission Europeenne, Fonds Monetaire International (La Troika). Cette attaque a ete revendiquee par la «LR-Commando Lampros FOUNTAS», action pour laquelle nous avons ete condamnes a la reclusion a perpetuite en premiere instance, une peine qui a ete annulee par la cour d'appel.

Apres 8 longs proces (4 proces en premiere instance et 4 en cours d'appel) et pour les 18 actions de la LR, nous avons ete condamnes a plusieurs dizaines d'annees de prison, qui ont debouche a 20 ans d’incarceration pour chacun de nous.

Mais en dehors de notre condamnation, nous avons egalement ete confrontes a une autre dimension plus odieuse de la repression etatique. En effet, l'Etat grec a cible notre propre enfant dans le cadre de sa guerre menee contre nous-memes. Lorsque nous avons ete arretes pour la premiere fois en 2010, la camarade P. Roupa etait enceinte de 6 mois et notre fils est ne en prison quelques mois apres. En 2012, avant la fin du 1er proces contre la LR [3] ou nous avons ete condamnes par contumace a 50 ans de prison, nous sommes passes dans la clandestinite.

Durant toutes ces annees notre fils est reste avec nous, jusqu'a l'arrestation du camarade N. Maziotis en juillet 2014 et de la camarade P. Roupa en janvier 2017. Lorsque P. Roupa a ete arretee, la police, au lieu de remettre notre fils a nos proches, l’a transfere, sur ordre du procureur, dans un service psychiatrique ferme sous surveillance policiere et sans autorisation de visites les premiers jours. L'objectif de l'Etat grec etait de mettre le maximum de pression sur nous et de rompre la relation parentale que nous entretenons avec notre fils. C'est pour cette raison que l’Etat grec nous a retire la garde de notre fils des le moment ou la camarade P. Roupa a ete arretee, faisant reference a nos actions et nos condamnations.

Cet evenement sans precedent a eu un echo tres negatif dans la societe. Apres quelques jours de greve de la faim et de la soif et les mobilisations des camarades, l'Etat grec a remis finalement notre fils a notre entourage familial. Mais, par la suite, une decision de justice nous a retire l'autorite parentale.

Nous en sommes deja, le camarade N. Maziotis a plus de 10 ans de prison et la camarade P. Roupa a pres de 8 ans. Nous avons le droit de demander une liberation conditionnelle au bout de 3/5 de la peine prononcee, soit au bout de 12 ans d’incarceration (ou le temps de travail en prison peut etre inclus).

Le camarade N. Maziotis a deja atteint cette limite (pour pouvoir demander la liberation conditionnelle) depuis plus d'un an, en travaillant dans la prison. Mais la Commission qui s'occupe des liberations conditionnelles lui a refuse par deux fois la demande de liberation conditionnelle et ignore sa troisieme demande.

En plus de la peine de 20 ans, nous avons egalement ete condamnes a des amendes exorbitantes. Ces derniers temps, ces "factures" d’Etat sont passees au premier plan, y compris les frais de justice (8 proces au total) ainsi que les amendes et les frais de justice des tribunaux militaires concernant notamment le camarade N. Maziotis (en raison de son Refus Total [4] du service militaire a ses 18 ans) lorsque il avait ete appele pour servir dans l'armee grecque. Au total, le montant de ces dettes atteint 70.000 euros.

Camarades, nous avons consacre nos vies a la lutte contre l'Etat et le Capital, a la lutte pour la Revolution et nous avons paye et payons encore un lourd tribut - comme nous l'avions prevu lorsque nous avons fait nos choix.

Les difficultes causees par l'incarceration de longue duree, comme dans notre cas, ne concernent pas seulement ceux qui la vivent, mais aussi leur environnement familial, surtout s'il s'agit d’enfants mineurs et de personnes agees. Ces difficultes etaient et sont les plus importantes pour nous. Surtout en ce moment ou une de nos proches fait face a des graves problemes de sante. Plus precisement, la mere de la camarade P. Roupa, grand-mere de notre fils ayant la garde de notre enfant, est une personne agee avec de tres graves problemes de sante. C’est grace a elle et a la s?ur de la camarade P. Roupa (qui a egalement la garde) que notre fils n'a pas fini en institution et grandit dans un environnement stable et secure.

L'aide financiere qui contribuera au traitement des problemes de sante graves et au soutien de nos proches est la chose la plus importante pour nous en ce moment.

Pola ROUPA, 3e quartier de la prison pour femmes de Thebes

Nikos MAZIOTIS, 4e quartier de la prison de Domokos

Les prisonniers politiques de la Lutte Revolutionnaire

Quelques photos des actions de la Lutte Revolutionnaire de 2003 a 2017: Attentats a la bombe contre des tribunaux, des commissariats de police, des ministeres, attaques armees contre les agents de la police anti-emeute, les banques etc.

• Attaque contre l'ambassade des Etats-Unis a Athenes avec une roquette antichar le 12/1/2007.

• Attentat a la bombe contre la bourse d' Athenes, le 2/9/2009.

• 10 Avril 2014- L'attentat a la bombe de la Direction de surveillance de la Banque de Grece -une succursale de la BCE- et du bureau du FMI en Grece (4 America Street, Syntagma).

• Pola Roupa a tente seul de detourner un helicoptere le 21 fevrier 2016 pour la liberation de Nikos Maziotis et d'autres detenus de la prison de Koridallos.

[1] MAT : l'équivalent de CRS

[2] L'équivalent du Ministère des Affaires Étrangères

[3] Qui a duré de 2011 à 2013.

[4] Refus Total de Service Militaire : il s'agit d'une tactique des camarades en grèce qui refusent de se présenter à l'armée dans le cadre du service militaire obligatoire.

Wir sind zwei politische Gefangene, Mitglieder der bewaffneten anarchistischen Organisation Revolutionary Struggle, die von 2003 bis 2017 aktiv war. Unsere Organisation übernahm die Verantwortung für 18 Angriffe auf politische und wirtschaftliche Ziele des Regimes, des Staates und des Kapitals. Revolutionary Struggle führte Bombenanschläge und bewaffnete Angriffe auf das Finanz- und Arbeitsministerium, die Athener Börse, die Bank von Griechenland sowie das Büro des Internationalen Währungsfonds durch. Wir griffen Banken, Polizeistationen an und waren an der Unterdrückung von Unruhen und Demonstrationen durch die Bereitschafts polizei beteiligt. Zudem bekannten wir uns zu einem Attentat auf den Minister für öffentliche Ordnung und zu einem Raketenangriff auf die US-Botschaft in Athen. Meine Partnerin Pola Roupa versuchte außerdem 2016, eine Hubschrauber entführung durchzuführen, um den inhaftierten Genossen Maziotis sowie andere Gefangene zu befreien und den Kampf von Revolutionary Struggle fortzusetzen. 

Während einer unserer Aktionen verloren wir unseren Kameraden Lambro Fouda, der am 10. März 2010 bei einem Zusammenstoß mit der Polizei während einer Vorbereitungs aktion der Organisation getötet wurde. Damals begann die Organisation ihre Maßnahmen als Reaktion auf die globale Finanzkrise und die Durchsetzung von Kreditverträgen in Griechenland.

Seit unserer ersten Verhaftung im Jahr 2010 übernehmen wir die politische Verantwortung für unsere Beteiligung am Revolutionären Kampf. In allen Prozessen gegen unsere Organisation haben wir öffentlich unser Vorgehen sowie das gesamte Vorgehen der Organisation verteidigt. Wir haben die Politik des bewaffneten revolutionären Kampfes gegen Staat und Kapital verteidigt und das Ziel einer sozialen Revolution unterstützt. Unser Ziel ist es, das wirtschaftspolitische Machtgefüge zu stürzen und durch eine klassenlose Gesellschaftsordnung zu ersetzen, die auf dem Zusammenschluss von Gemeinden basiert.

Während unserer Aktionen wurden wir zwei Mal ausgezeichnet. Das erste Mal geschah im Jahr 2007, unmittelbar nach dem Angriff der Organisation mit einer Panzerabwehrrakete auf die Botschaft der USA in Athen. Das US-Ministerium zahlte den Mitgliedern des Revolutionären Kampfes 1.000.000 Dollar, während der griechische Staat 800.000 Euro erhielt. Das zweite Mal erfolgte die Auszeichnung im Jahr 2014, als der griechische Staat uns beiden persönlich jeweils 1.000.000 Euro zusprach. Diese Proklamation wurde während unserer Zeit in der "Illegalität" gemacht, die wir nach unserer Freilassung im Jahr 2011 erlebten. Nach Ablauf unserer 18-monatigen Untersuchungshaft fand kein Gerichtsverfahren statt (gemäß der griechischen Verfassung darf niemand über 18 Monate in Untersuchungshaft gehalten werden).

Die Proklamation erfolgte nach dem Bombenanschlag des Revolutionären Kampfes im Jahr 2014. Dabei wurde eine Autobombe mit 75 Kilogramm Sprengstoff auf das Gebäude der Aufsichtsdirektion der Bank von Griechenland in Athen gezündet, in dem sich auch das Büro des IWF befand. Diese Aktion war eine direkte Reaktion auf die Kreditverträge, die der griechische Staat seit 2010 auf Druck supranationaler Institutionen wie der Europäischen Zentralbank, der Europäischen Kommission und dem Internationalen Währungsfonds (Troika) abgeschlossen hatte. Der Angriff wurde vom "Revolutionären Kampf-Kommando Lampros Fountas" durchgeführt. Bei unserer Festnahme wurden wir in erster Instanz zu lebenslanger Haft verurteilt, ein Urteil, das jedoch vom Berufungsgericht aufgehoben wurde.

Nach insgesamt acht langen Gerichtsverfahren (vier Verfahren erster Instanz und vier Berufungsverfahren) im Zusammenhang mit den 18 Aktionen des Revolutionären Kampfes wurden wir zu mehreren Jahrzehnten Haft verurteilt. Diese Haftstrafen wurden zusammengelegt und auf eine Gesamtdauer von 20 Jahren verlängert.

Abgesehen von unserer Verurteilung sahen wir uns auch mit einer anderen, noch abscheulicheren Dimension staatlicher Repression konfrontiert, als der griechische Staat unser eigenes Kind zum Ziel des Krieges gegen uns machte. Als wir im Jahr 2010 zum ersten Mal verhaftet wurden, befand sich meine Partnerin Rupa bereits im sechsten Monat schwanger, und unser Sohn wurde wenige Monate später im Gefängnis geboren. Im Jahr 2012 wurden wir als "illegal" eingestuft, noch bevor der erste Prozess gegen den Revolutionären Kampf (2011-2013) endete, bei dem wir in Abwesenheit zu 50 Jahren Haft verurteilt wurden. Unser Sohn blieb all die Jahre bei uns, bis im Januar 2017 auch mein Partner festgenommen wurde (Nikos Maziotis wurde bereits im Juli 2014 verhaftet). Als mein Partner verhaftet wurde, übergab die Polizei unseren Sohn auf Anweisung des Staatsanwalts nicht an unsere Verwandten, sondern brachte ihn in eine geschlossene psychiatrische Abteilung unter Polizeischutz und verwehrte ihm in den ersten Tagen jegliche Besuche. Das Ziel des griechischen Staates war es, maximalen Druck auf uns auszuüben und die elterliche Beziehung zu unserem Sohn zu zerstören. Von dem Moment an, als unsere Partnerin Pola Roupa wegen der Aktionen und Verurteilungen festgenommen wurde, wurde uns die elterliche Fürsorge sofort entzogen. Dieses beispiellose Ereignis hinterließ einen äußerst negativen Eindruck in der Gesellschaft, und nach einigen Tagen des Hungerstreiks und der Mobilisierung von Genossen und Partnern übergab der griechische Staat schließlich unseren Sohn an unsere Verwandten. Allerdings entzog er uns anschließend per Gerichtsbeschluss das Sorgerecht.

Wir wurden bereits zu einer Haftstrafe von über 10 Jahren verurteilt, während mein Partner eine Strafe von fast 8 Jahren erhielt, mit der Möglichkeit, nach 3/5 der Strafe eine Bewährung zu beantragen, was 12 Jahre entspricht. Dabei kann auch die Arbeitszeit im Gefängnis berücksichtigt werden. Genosse Maziotis hat diese Frist bereits erreicht, einschließlich der Arbeit für ein Jahr, aber der Suspendierungs ausschuss hat die Gewährung der Bewährung mindestens zweimal abgelehnt und ignoriert seinen dritten Antrag. Zusätzlich zu der 20-jährigen Haftstrafe wurden wir mit exorbitanten Geldstrafen belegt. In letzter Zeit sind insbesondere die staatlichen "Gesetze" in den Vordergrund gerückt, darunter Gerichtskosten (insgesamt 8 Gerichte) sowie Bußgelder und Gerichtskosten für die Militärgerichte, die meinem Genossen Nikos Maziotis wegen seiner vollständigen Verweigerung des Militärdienstes auferlegt wurden, zu dem er im Alter von 18 Jahren einberufen wurde. Die Gesamthöhe dieser Schulden beläuft sich auf 70.000 Euro.

Genossen, wir haben unser Leben dem Kampf gegen den Staat und das Kapital gewidmet, dem Kampf für die Revolution, und wie erwartet, haben wir einen hohen Preis bezahlt für die Entscheidungen, die wir getroffen haben.

Schwierigkeiten aufgrund einer langen Haftstrafe, wie in unserem Fall, betreffen nicht nur diejenigen, die sie erleben, sondern auch ihr familiäres Umfeld, insbesondere wenn es sich um minderjährige Kinder und ältere Menschen handelt. Diese Schwierigkeiten waren und sind für uns von größter Bedeutung. Besonders in dieser Zeit, in der ein Angehöriger mit ernsthaften gesundheitlichen Problemen konfrontiert ist. Genauer gesagt handelt es sich um die Mutter unseres Partners Roupa und die Großmutter unseres Sohnes, die das Sorgerecht für unser Kind innehat. Sie ist eine ältere Person mit sehr schwerwiegenden gesundheitlichen Problemen. Dank ihr und der Schwester unseres Partners Roupa, die ebenfalls das Sorgerecht hat, ist unser Sohn nicht in einer Anstalt gelandet, sondern wächst in einer stabilen und sicheren Umgebung auf.

In dieser Zeit sind für uns die finanzielle* Unterstützung, die zur Behandlung schwerwiegender Gesundheitsprobleme beiträgt, sowie die Unterstützung unserer Angehörigen von größter Bedeutung.

* Wir halten es für notwendig, 3. 000 euro zu sammeln, um die unmittelbaren finanziellen schwierigkeiten unserer familie zu überwinden

Pola Roupa , 3. Flügel des Frauengefängnisses Theben

Nikos Maziotis, 4.Flügel Domokos-Gefängnis

Einige Fotos von den Aktionen des Revolutionären Kampfes von 2003-2017: Bombenangriffe auf gerichte, polizeistationen, ministerien, bewaffnete angriffe gegen offiziere der bereitschafts polizei, banken etc.

• Angriff auf die US-Botschaft in Athen mit Panzerabwehrrakete am 12/1/2007.

• Bombenanschlag auf die Athener Börse am 02/09/2009.

•  10 April 2014 - Die Bombardierung der Bank of Greece Supervision Directorate - eine Filiale der EZB -und des IWF-Büros in Griechenland (4 America Street, Syntagma).

• Pola Roupa versuchte am 21. Februar 2016 allein, einen Hubschrauber zu entführen, um Nikos Maziotis und andere Gefangene aus dem Koridallos-Gefängnis zu befreien.

Siamo due prigionieri politici, membri dell' organizzazione anarchica armata Lotta Rivoluzionaria, che ha agito tra il 2003 e il 2017 e ha rivendicato la responsabilità di 18 azioni-attacchi contro obiettivi del regime politico ed economico, dello Stato e del capitale. La Lotta Rivoluzionaria ha rivendicato la responsabilità di attentati e attacchi armati contro i ministeri delle Finanze e del Lavoro, la Borsa di Atene, la Banca di Grecia e l'ufficio del Fondo Monetario Internazionale, banche, stazioni di polizia e agenti antisommossa. Si è anche assunto la responsabilità di un attentato contro un ministro dell'ordine pubblico e dell' attacco con razzi anticarro contro l'ambasciata statunitense ad Atene, mentre la compagna Pοla Roupa ha tentato di dirottare un elicottero nel 2016 per fuggire dalla prigione del compagno Maziotis (oltre che da altri prigionieri) per continuare l'azione della Lotta rivoluzionaria.

Durante la nostra azione abbiamo perso un compagno, Lambros Fountas, ucciso il 10 marzo 2010 in un tafferuglio con la polizia durante un'azione preparatoria dell' organizzazione. A quel tempo la Lotta Rivoluzionaria aveva iniziato ad agire contro la crisi finanziaria globale e l' imposizione di contratti di prestito per la Grecia.

Sin dai primi arresti del 2010, ci siamo assunti la responsabilità politica della nostra partecipazione alla Lotta Rivoluzionaria e abbiamo difeso le nostre azioni e tutte le azioni dell'organizzazione in pubblico e in tutti i processi contro la nostra organizzazione. Abbiamo difeso la politica dell'azione rivoluzionaria armata contro lo stato e il capitale. Abbiamo difeso l'obiettivo della Rivoluzione Sociale di rovesciare il sistema economico-politico di potere e sostituirlo con un' organizzazione sociale senza classi basata su una confederazione di comunità (comuni).

Nel corso della nostra azione, siamo stati vittime di due taglie. La prima volta è stata nel 2007, quando il Dipartimento di stato Americano ha messo una taglia di 1.000.000 di dollari sui membri della Lotta Rivoluzionaria e una taglia di 800.000 euro dallo Stato greco, subito dopo che l'organizzazione aveva attaccato l'ambasciata statunitense ad Atene con un razzo anticarro. La seconda volta è stata nel 2014, quando lo stato greco ha messo una taglia su noi due personalmente con 1.000.000 di euro ciascuno. La taglia è stata posta sulle nostre teste mentre eravamo nell' "illegalità" in cui ci trovavamo dopo il nostro rilascio nel 2011, avvenuto dopo che erano scaduti i 18 mesi di detenzione preventiva senza essere ancora stati processati (secondo la Costituzione greca, nessuno può essere tenuto in detenzione preventive per più di 18 mesi). La taglia è stata posta dopo l'attentato del 2014 compiuto dalla Lotta Rivoluzionaria con un'auto imbottita di 75 chilogrammi di esplosivo presso l'edificio della Direzione della Vigilanza della Banca di Grecia ad Atene, dove si trovava l'ufficio del FMI.

Questa azione è stata una risposta agli accordi di prestito che lo Stato greco ha attuato dal 2010 sotto la pressione delle istituzioni sovranazionali: Banca Centrale Europea, Commissione Europea, Fondo Monetario Internazionale (Troika). Questo attacco è stato intrapreso sotto il nome di Lotta Rivoluzionaria-Comando Lambros Fountas, un'azione per la quale, quando siamo stati arrestati, siamo stati condannati all' ergastolo, una sentenza che è stata ribaltata in corte d' appello.

Dopo 8 lunghi processi (4 processi di primo grado e 4 corti d'appello) e per le 18 azioni della Lotta Rivoluzionaria, siamo stati condannati a molte decine di anni, che sono stati accorpati e scontati 20 anni.

Ma oltre alla nostra condanna, abbiamo affrontato pure un'altra dimensione più odiosa della repressione statale, quando lo stato Greco contro di noi, ha messo il nostro stesso figlio nel mirino della Guerra Quando siamo stati arrestati per la prima volta nel 2010, la compagna Roupa era incinta di sei mesi e nostro figlio è nato pochi mesi dopo in carcere. Nel 2012 siamo entrati "in clandestinità" prima della fine del 1° processo contro la Lotta Rivoluzionaria (2011-'13) dove siamo stati condannati in contumacia a 50 anni.

Il nostro figlio è rimasto con noi tutti questi anni fino all'arresto della compagna nel gennaio 2017 ( mentre era già stato preceduto l'arresto del compagno Nikos Maziotis nel luglio 2014) Quando la compagna è stata arrestata, invece di consegnare il nostro figlio ai nostri parenti, la polizia, su ordine del procuratore, lo ha trasferito in un reparto psichiatrico chiuso, sotto la sorveglianza della polizia e senza permettere visite per i primi giorni. L'obiettivo dello stato greco era quello di esercitare la massima pressione su di noi e di spezzare il rapporto genitoriale che abbiamo con il nostro figlio, per questo ci ha tolto i diritti di genitore fin dal primo momento in cui la compagna Pola Roupa è stata arrestata, citando le nostre azioni e le nostre condanne. Questo evento senza precedenti ha suscitato un' impressione sociale molto negativa e dopo alcuni giorni di sciopero della fame e della sete che abbiamo fatto e le mobilitazioni dei nostril compagni, alla fine lo stato greco ha consegnato il nostro figlio ai nostri parenti. Ma poi con l’ordinanza del tribunale ci ha tolto la custodia.

Siamo già in carcere, uno di noi da più di 10 anni e la compagna da quasi 8 anni, con il diritto di chiedere la libertà condizionata a 3/5 della pena, cioè 12 anni, che possono includere un periodo aggiuntivo per il lavoro in carcere.

Il compagno Maziotis ha già raggiunto questo limite con un lavoro di oltre un anno. Ma la commissione per la libertà vigilata ha negato la libertà vigilata e il rilascio almeno due volte, e ha ignorato la sua terza richiesta. Oltre alla condanna a 20 anni, siamo stati condannati anche a multe salatissime. Recentemente, questi "conti" dello Stato sono venuti alla ribalta, compresi i costi dei tribunali (8 tribunali in totale) e le multe e le spese processuali dei tribunali militari del compagno Nikos Maziotis a causa del suo totale rifiuto di arruolarsi quando aveva 18 anni ed era stato chiamato a prestare servizio nell'esercito. In totale, l'importo di questi debiti raggiunge i 70.000 euro.

Compagni/e, abbiamo dedicato la nostra vita alla lotta contro lo stato e il capitale, alla lotta per la rivoluzione e abbiamo pagato e continuiamo a pagare un prezzo pesante –come ci aspettavamo– quando abbiamo fatto le nostre scelte.

Le difficoltà causate da una detenzione di lunga durata, come nel nostro caso, non riguardano solo chi la subisce, ma anche il suo ambientefamiliare, soprattutto se si tratta di minori e anziani. Queste difficoltà erano e sono le più importanti per noi. Soprattutto in questo momento in cui un parente sta affrontando gravi problemi di salute. In particolare, la madre della compagna Rupa e nonna di nostro figlio, che ha la custodia di nostro figlio, è una persona anziana con problemi di salute molto gravi. Grazie a lei e alla sorella della compagna Roupa, anch'essa responsabile, il nostro figlio non è finito in un istituto e sta crescendo in un ambiente stabile e sicuro.

L' assistenza finanziaria* per affrontare i nostri gravi problemi di salute e sostenere i nostri familiari è la cosa più importante per noi in questo momento.

* Riteniamo necessario raccogliere 3.000 euro per superare le immediate difficoltà finanziarie della nostra famiglia

Pola Roupa, 3° reparto del carcere femminile di Thiva (Grecia)

Nikos Maziotis, 4° reparto, carcere di Domokou

I prigionieri politici della Lotta Rivoluzionaria

Alcune foto delle azioni della Lotta Rivoluzionaria 2003-2017: Attentati dinamitardi contro tribunali, stazioni di polizia, ministeri, aggressioni armate contro agenti della polizia antisommossa, banche ecc.

• Attacco contro l'ambasciata USA ad Atene con razzo anticarro il 12/1/2007.

• Attentato alla Borsa di Atene il 2/9/2009.

•  10 Aprile 2014 - Il bombardamento della Lotta Rivoluzionaria della Direzione di Vigilanza della Banca di Grecia - una filiale della BCE - e l'ufficio del FMI in Grecia (4 America Street, Syntagma).

• Pola Roupa ha tentato da sola di dirottare un elicottero il 21/2/ 2016 per la liberazione di Nikos Maziotis e di altri detenuti dal carcere di Koridallos.

Somos dos presos políticos encarcelados, miembros de la organización anarquista armada Lucha Revolucionaria, que operó entre 2003 y 2017. Durante ese tiempo, asumimos la responsabilidad de 18 acciones y atentados contra diversos objetivos relacionados con el régimen político y económico, el Estado y el capital. Lucha Revolucionaria reivindicó atentados con bomba y ataques armados contra los Ministerios de Finanzas y Trabajo, la Bolsa de Atenas, el Banco de Grecia, la oficina del Fondo Monetario Internacional, bancos, comisarías de policía, por la represión en disturbios y manifestaciones por parte de la policía antidisturbios (MAT). Además, la organización se atribuyó un intento de atentado contra el ministro de Orden Público y un ataque contra la embajada de Estados Unidos en Atenas con un cohete antitanque. En 2016, nuestra compañera Pola Roupa intentó secuestrar un helicóptero para propiciar la fuga del compañero Maziotis y otros presos, con el objetivo de continuar las acciones de Lucha Revolucionaria.

Durante nuestras acciones, perdimos trágicamente a un compañero llamado Lambros Foudas. Fue asesinado el 10 de marzo de 2010 durante un enfrentamiento con la policía mientras participaba en la acción preparatoria de la organización. Este incidente se produjo en un momento en que Lucha Revolucionaria había iniciado acciones contra la crisis financiera mundial y la aplicación de los acuerdos de préstamo en Grecia.

Desde nuestras detenciones iniciales en 2010, hemos asumido sistemáticamente la responsabilidad política de nuestra participación en Lucha Revolucionaria. A lo largo de los numerosos juicios a los que nos hemos enfrentado, hemos defendido públicamente nuestras acciones, así como las de nuestra organización. Hemos apoyado incondicionalmente la política de acción revolucionaria armada contra el Estado y el capital. Además, hemos abogado por la Revolución Social, con el objetivo de derrocar el actual sistema económico-político de poder y establecer una sociedad igualitaria libre de distinciones de clase. Nuestra visión implica una confederación de comunidades (comunas) como base de esta organización social transformadora y sin clases.

En el transcurso de nuestras acciones, en dos ocasiones han ofrecido recompensas por nuestra captura. La primera llegó en 2007, cuando el Departamento de Estado estadounidense ofreció una recompensa de 1.000.000 de dólares por información que condujera a la captura de miembros de Lucha Revolucionaria. Además, el Estado griego ofreció una recompensa de 800.000 euros inmediatamente después del ataque de la organización a la embajada estadounidense en Atenas con un cohete antitanque. La segunda recompensa se nos adjudicó personalmente a los dos en 2014 por el Estado griego, que ofreció 1.000.000 de euros por cada uno. Es importante señalar que esta proclamación se produjo mientras estábamos en estado de «ilegalidad», que experimentamos tras nuestra liberación en 2011. Esta liberación se produjo después de que expirara nuestra prisión preventiva de 18 meses, ya que la Constitución griega prohíbe mantener a las personas en prisión preventiva durante más de 18 meses sin juicio.

Las recompensas se emitieron en respuesta al atentado que tuvo lugar en 2014, orquestado por Lucha Revolucionaria. El atentado consistió en la explosión de un coche bomba con 75 kilogramos de explosivos contra el edificio de la Dirección de Supervisión del Banco de Grecia en Atenas, que también albergaba la oficina del FMI. El motivo de esta acción era expresar la oposición a los acuerdos de préstamo que el Estado griego había suscrito desde 2010, tras las presiones de instituciones supranacionales como el Banco Central Europeo, la Comisión Europea y el Fondo Monetario Internacional (comúnmente conocidos como la troika). Tras nuestra detención, fuimos condenados inicialmente a cadena perpetua por nuestra participación en esta operación. Sin embargo, el tribunal de apelación anuló posteriormente esta sentencia.

Tras soportar un agotador proceso judicial consistente en ocho largos juicios (incluidos cuatro juicios de primer grado y cuatro vistas ante el tribunal de apelación), se nos han impuesto múltiples condenas que suman muchas decenas de años. Estas sentencias se han consolidado y ampliado a una pena acumulada de 20 años.

Además de nuestras condenas, también nos enfrentamos a una forma atroz de represión estatal cuando el gobierno griego tomó como objetivo a nuestro propio hijo en su guerra contra nosotros. Cuando nos detuvieron por primera vez en 2010, la compañera Pola Roupa estaba embarazada de seis meses, y nuestro hijo nació unos meses después, mientras estábamos en prisión. En 2012, pasamos a la clandestinidad antes de la conclusión del primer juicio contra la Lucha Revolucionaria (2011-2013), en el que fuimos condenados en rebeldía a 50 años. Nuestro hijo permaneció con nosotros durante todos estos años, hasta que mi compañera fue detenida en enero de 2017 (el compañero Nikos Maziotis ya había sido detenido en julio de 2014). En lugar de entregar a nuestro hijo a nuestros familiares, la policía, actuando por orden del fiscal, lo trasladó a un pabellón psiquiátrico cerrado bajo vigilancia policial. Al principio, no permitieron ninguna visita durante varios días. El objetivo de la actuación del Estado griego era ejercer la máxima presión sobre nosotros y perturbar la relación parental que manteníamos con nuestro hijo. Nos privaron de la patria potestad desde el momento en que detuvieron a mi compañera Pola Roupa, alegando nuestras acciones y condenas. Este incidente sin precedentes causó una gran indignación en la sociedad. Tras varios días de huelga de hambre y liquída por nuestra parte y la movilización de nuestros compañeros y afinidades, el Estado griego acabó devolviendo a nuestro hijo a nuestros familiares. Sin embargo, por decisión judicial, posteriormente se nos retiró la custodia.

Ya hemos pasado más de 10 años en prisión, y uno de nosotros se acerca a los 8 años. Según el derecho a solicitar la libertad condicional tras cumplir 3/5 de la condena, deberíamos poder optar a la excarcelación tras 12 años, teniendo en cuenta el cómputo adicional del tiempo de trabajo realizado en prisión. El compañero Maziotis ya ha superado este límite, junto con un año de trabajo realizado, sin embargo, la junta de suspensión ha rechazado la concesión de la suspensión y la libertad condicional en al menos dos ocasiones, y ha hecho caso omiso de su tercera solicitud. Además de nuestras condenas de 20 años, también hemos sido atacados con multas exorbitantes. Recientemente, las «facturas» del Estado se han convertido en un problema agobiante, que abarca las costas judiciales de ocho juicios distintos, así como las multas y costas judiciales de los tribunales militares en relación con el compañero Nikos Maziotis. Estos gastos de los tribunales militares se derivan de su negativa total a realizar el servicio militar cuando fue llamado a filas a la edad de 18 años. El importe acumulado de estas deudas ha alcanzado los 70.000 euros.

Compañeros, hemos dedicado nuestras vidas a la batalla contra el Estado y el capital, luchando por la causa de la revolución. Hemos pagado voluntariamente y a sabiendas, y seguimos pagando, un precio importante por el camino que hemos elegido. Es una carga que previmos desde el principio y que aceptamos sin vacilar.

Los retos derivados de un encarcelamiento de larga condena, como en nuestro caso, van más allá de nuestras propias experiencias personales. Afectan profundamente a nuestro entorno familiar, sobre todo cuando hay niños pequeños y ancianos implicados. Estas dificultades han sido y siguen siendo de suma importancia para nosotros. Esto es especialmente cierto en las circunstancias actuales, ya que uno de nuestros familiares está lidiando con graves problemas de salud. Concretamente, es la madre de nuestra compañera Roupa y abuela de nuestro hijo quien ha asumido la custodia de nuestro hijo. A pesar de su avanzada edad y su frágil estado de salud, ella, junto con la hermana de Roupa, que también comparte la custodia, se han asegurado de que nuestro hijo no acabara en una institución. Gracias a su dedicación, está creciendo en un entorno estable y seguro.

En esta coyuntura crítica, lo más importante para nosotros es la prestación de ayuda económica* que pueda contribuir al tratamiento de los graves problemas de salud de nuestro familiar y proporcionar apoyo a nuestra familia. Este apoyo es lo que priorizamos y consideramos crucial en estos tiempos difíciles.

Consideramos necesario recaudar 3.000 euros para superar las dificultades económicas inmediatas de nuestra familia

Pola Roupa, 3ª ala de la cárcel de mujeres de Tebas

Nikos Maziotis, 4ª ala de la cárcel de Domoko

Presos políticos de Lucha Revolucionaria

Algunas fotos de las acciones de Lucha Revolucionaria de 2003 a 2017: Ataques con bombas contra tribunales, comisarías, ministerios, ataques armados contra agentes de la policía antidisturbios, bancos, etc.

• Ataque contra la embajada de los Estados Unidos en Atenas con un cohete antitanque el 12 de enero de 2007.

• Atentado con bomba contra la Bolsa de Atenas el 2/9/2009.

•  10 de Abril de 2014- La Lucha Revolucionaria bombardea la Dirección de Supervisión del Banco de Grecia -una rama del BCE- y la oficina del FMI en Grecia (4 America Street, Syntagma).

• Pola Roupa intentó secuestrar en solitario un helicóptero el 21 de febrero de 2016 para liberar a Nikos Maziotis y a otros presos de la cárcel de Koridallos.